Γραφή,αβίαστη!

Απόγευμα.Τρέχοντας προς την τουαλέτα του σπιτιού μας, συνάντησα αυτό...

Ένα γράμμα από γυαλόχαρτο στερεωμένο χειρουργικά στο χερούλι.Αφού έβαλα τα γέλια κατάλαβα αμέσως τον "ένοχο". Ένα από τα "μότο" του φετινού καλοκαιριού για το γιο μου, ήταν η ανακάλυψη ότι στα εστιατόρια χωρίζουν τις τουαλέτες σε "αγορίστικες" και "κοριτσίστικες". Με επιμονή επισκεφτήκαμε όλες τις πόρτες, για να παρατηρεί τις επιγραφές και τις ταμπέλες διαχωρισμού, και αρκετές μέρες μετά την επιστροφή έπαιζε με τον εαυτό του το παιχνίδι σε ποια από τις 2 τουαλέτες του σπιτιού (ναι έχουμε πολλές και όλες θέλουν καθάρισμα!) θα πάει. Η αλήθεια είναι πως έχει ένα τεράστιο ενδιαφέρον, για το σώμα του, τις λειτουργίες και τη διαφορετικότητα του φύλου του ενώ ταυτόχρονα τον κεντρίζουν και τα γράμματα.
Εγώ όμως παρόλα αυτά, χρειαζόμουν άμεσα την τουαλέτα, τον φώναξα λοιπόν να βγάλει την ταμπέλα για να μπω. Φυσικά, δεν είχαμε ευτυχώς, τελειώσει εκεί...
Αφού βγήκα, μου είπε ότι χώρισε τις τουαλέτες σε αγορίστικες και κοριτσίστικες. Η ένσταση μου ήταν ότι τα γράμματα από γυαλόχαρτο δεν είναι ταμπέλες και ότι θα πρέπει να σκεφτεί κάτι άλλο, αφήνοντας τον με την ταμπέλα στο χέρι και ένα δαιμόνιο ύφος. Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον επικράτησε  η δασκάλα, γιατί το φυσιολογικό θα ήταν η ένσταση μου να είναι ότι στο σπίτι μας θα κ......με όπου θέλουμε!

Και κάπως έτσι ήρθε στο σπίτι μας το νόημα της γραφής.Σκέφτηκε να γράψει μια ταμπέλα από μόνος του.
Ύστερα από λίγο μου έφερε μαρκαδόρο, 2 χαρτάκια σημειώσεων, ψαλίδι και  2 γράμματα από γυαλόχαρτο.

"Θα γράψω "κ" όπως "κοριτσίστικες" και "α" όπως "αγορίστικες".Ψηλάφισε, έγραψε. Έκοψα κορδέλα, κάναμε τρύπα και έτοιμες.

Θα μου πεις τι  σημασία έχουν όλα αυτά για ένα 3μισάχρονο; 

Αν δει κανείς πίσω από την διαδικασία, έχουν και μάλιστα πολύ:

Είναι κοντά στο να κατανοήσει το πραγματικό νόημα της γραφής, που δεν είναι άλλο από το ότι αποτελεί εργαλείο αποτύπωσης αυτού που σκεφτόμαστε.
Η θέληση του να φτιάξει κάτι που τον ενδιαφέρει πολύ, τον σπρώχνει να γράψει, και όχι μια επιβεβλημένη άσκηση ή ένα βιβλίο που απλά τραβά γραμμές (ναι αυτά της προγραφής λέω). Δεν υπάρχει ισχυρότερο κίνητρο για την γνώση, από το ειλικρινές ενδιαφέρον του παιδιού.
Έχει  πρόσβαση σε ένα περιβάλλον που του δίνει τη δυνατότητα να κάνει αυτό που σκέφτεται με πρόσβαση σε ότι χρειάζεται και ξέρει να χειρίζεται (ψαλίδι, χαρτί, μπογιές, γράμματα από γυαλόχαρτο) του δίνει τη δυνατότητα να σκέφτεται και να χειρίζεται το περιβάλλον για να κάνει αυτό που θέλει και να ζητά βοήθεια εκεί που θέλει.
Προσεγγίζει τα γράμματα αισθητηριακά και άβίστα πάντα σε σύνδεση με τον πραγματικό κόσμο με ένα καταπληκτικό μοντεσσοριανό υλικό που του έφτιαξα. Τα γράμματα από γυαλόχαρτο μέσω της ψηλάφισης δίνουν στο παιδί μια καθαρά αισθητηριακή εικόνα της διαδικασίας γραφής και βοηθούν στο να γράψει το χέρι  όταν αυτό είναι έτοιμο.

Η γραφή και η ανάγνωση δεν είναι μαθήματα δημοτικού. Είναι εργαλεία του πραγματικού κόσμου που ενθουσιάζουν τα μικρότερα παιδιά όταν δεν δίνονται με διδακτισμό αλλά μέσα από τις αληθινές εμπειρίες. Η ηλικία 3-6 ετών δεν είναι ο προθάλαμος του δημοτικού, είμαι αισιόδοξη ότι το ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι, είναι από μόνη της ένα δωμάτιο με θέα!
 Όσο για αυτούς που φοβάστε μην βαρεθούν τα παιδιά σας, μην ανησυχείτε ο κόσμος έχει πολλά να μάθει κάνεις αρκεί να μάθει από νωρίς να σκέφτεται για να τα ανακαλύψει...
Καλό φθινόπωρο, αισιόδοξα πάντα, και ανυπομονώ να γνωρίσω την καινούργια ομάδα!