Ίσως γιατί ζούμε σε μια εποχή που υπάρχει ένα gadget για όλα (μέχρι και καθαριστής για αμπελοφάσουλα βγήκε!), ίσως πάλι γιατί έχουμε λιγάκι χάσει και την μπάλα με τον χρόνο και τον εαυτό μας, αυξάνουν ολοένα και περισσότερο οι άνθρωποι που ψάχνουν "μεθόδους" για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Κι έτσι οι γονείς έχουν κάπως μοιραστεί σε γονείς τής μιας ή της άλλης κατεύθυνσης στην ανατροφή παιδιών και συχνά πυκνά αλληλοκοιτιούνται με μένος...
'Έτσι πέφτουν στην παγίδα να ακολουθούν κατά γράμμα βιβλία οδηγούς και υλικά ανά ηλικία για να τα βγάλουν πέρα με το απίστευτα απαιτητικό project της γονεικότητας.
Ένα από τα πράγματα που κάνει την Μοντεσόρι ξεχωριστή είναι το υλικό που μετά από πολλά χρόνια έρευνας κατέληξε να προτείνει ανά ηλικία για την εκπαίδευση των παιδιών. Και ιδού η παγίδα που πέφτουν συχνότερα οι γονείς που προσεγγίζουν την Μοντεσόρι..νομίζουν πως αν ετοιμάσουν δραστηριότητες κατά γράμμα και τις προσφέρουν στα παιδιά ως δια μαγείας τα παιδιά θα γίνουν "κάτι " άλλο από αυτό που ήταν. Ευτυχώς αυτό δεν πιάνει ποτέ, και λέω ευτυχώς γιατί θα ήταν τρομερά επικίνδυνο αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Το υλικό περιβάλλον δεν είναι τίποτα άλλο από τον καθρέφτη της γενικότερης γνώσης και στάσης που έχουμε απέναντι στο παιδί. Για αυτό πριν αγοράσουμε οποιοδήποτε εξειδικευμένο σούπερ παιχνίδι χρειάζεται όπως συνήθως να κάνουμε μια κουβέντα με τον εαυτό μας για το πως και κατά πόσο γνωρίζουμε το παιδί.
Σκέφτηκα λοιπόν να υπενθυμίσω αυτά τα πρώτα και πολύ σημαντικά που πρέπει να γνωρίζουμε για το παιδί και τα οποία πρέπει να είναι γνώμονας και οδηγός μας για ότι του προσφέρουμε...
Πρίν ασχοληθούμε με το παιδί πάντα πρέπει ν ασχολούμαστε με το εαυτό μας, να μάθουμε τις αντιδράσεις, τα όρια μας και να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη ένος άνθρώπου που διανύει μια μοναδική για την ζωή του περίοδο.
Και ποιο; είναι αυτός ο καθόλου μικρός άνθρωπος; Τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά του θα μας βοηθήσουν πολύ. Για την μοντεσσόριανη φιλοσοφία ειδικότερα η γνώση για τον αφομοιωτικό νου, τις ευαίσθητες περιόδους και τις ανθρώπινες τάσεις είναι η βάση για να μπορούμε να πούμε ότι προσεγγίζουμε γνωστικά τα πρώτα 6 χρόνια ζωής ενός παιδιού αλλά και όσα θα διαμορφώσει και αργότερα. Υπάρχει βιβλιογραφία αλλά και αξιόπιστα site για να διαβάσουμε (με χαρά να βοηθήσω, αλλά υπάρχουν και εδώ χρήσιμες πληροφορίες).
Έπειτα το να βάλουμε τον εαυτό μας σε διαδικασία να παρατηρεί συχνά αβίαστα και ουσιαστικά το παιδί μας όχι με διάθεση να κρίνουμε ή να βγάλουμε συμπεράσματα αλλά με το κίνητρο να καταλάβουμε όσα μπορεί και όσα προσπαθεί να κάνει. Να μάθουμε το σώμα του και την ιδιοσυγκρασία του που όμως δεν φταίει σε όλα όπως εύκολα το ονομάζουμε για όλες τις δύσκολες καταστάσεις. Αυτό σε συνδυασμό με την γνώση θα μας οδηγήσει στο υλικό και την οργάνωση του περιβάλλοντος του σπιτιού μας. Και τότε έχουμε πολλές πιθανότητες πρώτα από όλα να χτίσουμε μια υγιή σχέση με το παιδί που θα βασίζεται σε όσα πραγματικά έχει άναγκη και όχι όσα επιτάσσει η ¨ηλικία" του και οι συγκρίσεις με τα συνομήλικα ξαδερφάκια του...
Το υλικό λοιπόν της μεθόδου μοντεσόρι είναι βαθιά επιστημονικό αλλά και όχι...αν χρησιμοποιείται χωρίς κανένα γνωστικό υπόβαθρο και καμιά διάθεση κατανόησης του έργου της παιδικής ηλικίας.
Η Μοντεσόρι στους δικούς της καιρούς μίλησε για στάση απέναντι στον νέο άνθρωπο που γεννιέται, είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία που πάει χέρι χέρι σαν ένα κομμάτι από το μεγάλο παζλ της ουσιαστικής ανατροφής του ανθρώπου. Μου 'ρχεται στο νου το παρακάτω όταν πολλές φορές με κυριεύει αυτή η παράξενη "εξουσία" του γονιού...
"The parents of a child should not be the creators but his guardians." M.Montessori (1870-1952)
Ας αφήσουμε λοιπόν τις αναποτελεσματικές "αποτελεσματικές" μεθόδους κι ας πάμε στην ουσία. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι προς τα εκεί...Καλό βροχερό σαββατοκύριακο!!
Πολύ ωραίο κείμενο!!!
ReplyDelete