05 August 2022

Ο πάγκος.


Αεροπλάνο. Θέση παράθυρο. Πολύ κουρασμένη, γυρνώ απο δουλειά και δεν βλέπω την ώρα να δω τους αγαπημένους μου...έγραψα ενα τεράστιο Σ στο χέρι, μη κι από την κούραση ξεχάσω τις τεράστιες σοκολάτες που μασουλάμε ενώ τους λέω πως τα πέρασα. Το αεροπλάνο γεμάτο. Πίσω κι αριστερά κάθεται κυρία με ύφος σοφιστικέ και κάτι από προισταμένη. Ξεκινά κλήση...

Και ξεδιπλώνει ανάμεσα στο "boarding completed" και "please prepare for take off" όλη την μάταιη ιστορία για τη μητρότητα και την εργασία-καριέρα.

- Είναι ευσυνειδητη δε λέω. Αλλά εγω θέλω τον πάγκο μου καλυμμένο. Μου ζήτησε ένα σωρό άδειες. 

- Έχει εγκαταστησει κάμερα και παρακολουθει τη babysitter. Να της πεις απαγορευονται τα κινητά. Πως θα πουλήσει αν έχει το μυαλο της στο κινητο;

- Ναι σου λεω, σήμερα ήταν παρμένη γιατι δεν παίζει με το μωρό η νταντά και το έχει μπροστά στην τηλεόραση. Όλα τα παιδιά μας έτσι δε μεγαλωσαν. Τι θα πάθει;

- Εγω δεν μίλησα. Με εμπιστεύεται. Την άφησα να μου λέει. Στα λέω κι εσύ φρόντισε να συνέλθει. Που να ψάχνω Αυγουστιάτικο.

Και τι ακούει κανείς μέσα σε όλα αυτά;

Άδειες που δεν είναι αρκετές για να δώσουν χρόνο στον ερχομό, μια τεράστια αλλαγή και μια περίοδο καταλυτική για τον μικρό άνθρωπο.

Μωρά κι ανθρωποι που παρακολουθούνται για να "αντικαταστήσουν" ρολους που δεν είναι δικοί τους. 

Κι εμεις τι πάθαμε; Με όλα τα παρελκόμενα. Πραγματικά το αφήνω ασχολίαστο.

Έναν άνθρωπο που βλέπει έναν άλλο άνθρωπο -του ιδίου φύλου- αν παίζει καποιο ρόλο, σαν προέκταση του πάγκου του.

Έναν άνθρωπο, που πρέπει να βάλει κάποιον αλλον ανθρωπο να του κάνει νούμερα. Κι είναι τα νούμερα τόσο σημαντικά, που άξαφνα ξεχνά πως ήταν οι δικές του ορμόνες όταν άφησε το δικό του παιδί για να πάει δουλειά. Ή πόσο τυχερός ήταν που το άφησε καπου που ένιωθε ασφάλεια. Ή πόσο καλά έπλασε στο μυαλό του ότι τα νούμερα είναι πιο σημαντικά. 

Ή που δεν επέλεξε τίποτα από όλα τα παραπάνω αλλά ευτυχώς έχει το μπόι και την "θέση" να κρίνει και να "δίνει" στεγνά τους άλλους.

Δεν θα γράψω τι ακολουθησε γιατί δεν έχει καμμιά αξία. Η κυρία με το σοφιστικε ύφος μου θύμισε με το γάντι και την ακριβή της χειραποσκευή πως το πιο σημαντικό που έχω να θυμίζω στον εαυτό μου, και σε όσα παιδιά περάσουν από τα χέρια μου είναι να αναγνωρίζουν τις ανάγκες τους και να φτιάχνουν την ζωή τους με ισορροπία. 

Γιατί η ανισσοροπία μπορεί να διαστρεβλώσει επικίνδυνα την αλήθεια.  Τόσο επικίνδυνα που να νομίζεις ότι είσαι και πετυχημένος.

Μεγάλο σχολείο τα αεροπλάνα! 

Καλόν Αύγουστο!


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Creative Commons LicenseΑυτό έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.