27 April 2014

η σχέση...

Αυτές τις μέρες λίγο η Άνοιξη λίγο τα γεγονότα μου έχουν φέρει μια διάθεση απολογισμού και επαναπροσδιορισμού πολλών πραγμάτων.

Μέσα σε όλα αυτό, ίσως και λόγω όλου αυτού περνώ μια καταπληκτική περίοδο με τον γιο μου που έκλεισε πρόσφατα τα δύο...

κι αναρωτιέμαι συχνά, πότε χτίζεται ουσιαστικά η σχέση με το παιδί μας; Κι ακόμα περισσότερο πότε το παίρνουμε χαμπάρι;



Αν κρίνω από το δικό μου παιδί μπορώ να πω πως τώρα χτίζεται μια ουσιαστική σχέση μαζί του, μια σχέση που νιώθω ότι ξέρει ο ένας τον άλλον, μια σχέση οικογένειας που φεύγει από τις βιολογικές ανάγκες και τις ανησυχίες που έχει ένας καινούργιος γονιός... και το ότι το πήρα χαμπάρι νομίζω είναι που κάνει την διαφορά. Όχι γιατί ανησυχώ ότι δεν θα έχτιζα σχέση με το παιδί μου αλλά γιατί δεν θα την χαιρόμουν. Είναι μεγάλη λύτρωση για μένα ειδικά αυτόν τον καιρό να νιώθω πως επιτέλους δίνω τον χρόνο στον εαυτό μου να χαρεί για κάτι...πριν ξεκινήσει κάτι άλλο.
Κι ο μόνος λόγος που το γράφω είναι γιατί πριν δεν το έπαιρνα χαμπάρι. Είναι πολύ εύκολο να νομίζεις ότι δίνεις χρόνο στα πράγματα να πάρουν την θέση τους αλλά τελικά να τα προσπερνάς δίνοντας τους λιγότερη αξία, όχι από απαξίωση θα έλεγα αλλά ακολουθώντας την ταχύτητα που εναλλάσσονται τα γεγονότα και που έχουμε καταντήσει να την θεωρούμε φυσιολογική.
Δεν είναι φυσιολογική, οτιδήποτε μας φέρνει στην θέση να καταπίνουμε αμάσητη τροφή και να ξαναμπουκώνουμε πριν αυτή κατέβει καν στο στομάχι δεν είναι φυσιολογικό...και εγώ είχα βαρυστομαχία καιρό τώρα όπως και πολλοί νομίζω στους καιρούς μας.
Αδελφούλα ευχαριστώ, ξέρεις εσύ...
Καλό απόγευμα Κυριακής.

No comments:

Post a Comment

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Creative Commons LicenseΑυτό έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.