Δραστηρίοτητες για να μην ανοίγει η τηλεόραση τον χειμώνα !!

Να μερικές δραστηριότητες που θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν ένα παιδί από 18 μηνών έως και 3+ περίπου ετών και γίνονται indoors!! Ο Δημήτρης τις έχει αγαπήσει όλες.

1. ΣΥΡΤΑΡΑΚΙΑ (από 18μ ίσως και λίγο νωρίτερα)

Μικρά επιπλάκια με συρταράκια με πόμολο (εδώ χάρτινο επιπλάκι οργάνωσης γραφέιου) στα οποία κρύβουμε ενδιαφέροντα πράγματα προς εξερεύνηση. Αλλάζουμε τακτικά τα αντικείμενα για να κρατήσουμε το ενδιαφέρον του παιδιού. Μπορούμε στο συγκεκριμένο να δουλέψουμε και χρωματική αντιστοίχηση (αντικείμενα που έχουν το ίδο χρώμα με το εκάστοτε συρταράκι). Ενθαρρύνει την λεπτή κίνηση (ανοιγμα κλέισιμο, τράβηγμα ταίριασμα συρταριού) αλλά και τον εμπλουτισμό λεξιλογίου (ονομάζουμε κάθε φορά το αντικείμενο). Με μεγαλύτερα μπορούμε να παίξουμε και με την μνήμη προκαλώντας τα να θυμηθούν σε ποιο συρτάρι είναι το κάθε αντικείμενο...

2. ΣΤΎΨΙΜΟ ΧΥΜΟΎ (2 ετών)

Στην μοντεσοριανή τάξη προτείνουμε τον χειροκίνητο στύφτη  για το δυνάμωμα του χεριού. Στο δικό μας σπίτι υπήρχε ο ηλεκτρικός και ο Δημήτρης ενθουσιάστηκε τόσο με την κίνηση όσο και με την διαδικασία. Αυτό που δείχνουμε στο παιδί είναι οι πόλοι από το πορτοκάλι και η μικρή τρύπα που πρέπει να κεντράρει στην μύτη του στύφτη (εικ.1) καθώς και το πότε σταματάει να στύβει (άδεια φλούδα). Την δραστηριότητα συνοδεύει ένας δίσκος με κανατάκι ποτήρι ώστε να σερβίρει και να πιει το χυμό του. Σε μεγαλύτερη ηλικία (2μιση)  μπαίνει το μαχαίρι βουτύρου με το ξύλο κοπής ώστε να κόβει το πορτοκάλι. 

3. ΜΙΚΡΟ ΓΟΥΔΙ (από 2 ετών)

Το παιδί σπάει παξιμάδια, φρυγανιές και ότι άλλο. Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε στην μαγειρική ή να ταΐσει πουλιά στο πάρκο ή ακόμα να φτιάξουμε και μια ταίστρα για τα πουλιά που τώρα τον χειμώνα δυσκολεύονται...

4. ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΕ ΧΩΝΙ (από 20 μηνών)

Χρειαζόμαστε  μεγάλο καλάθι ή δίσκο, μπώλ, μεγάλο χωνί και μεγάλο βάζο. μικρό δοχείο ή σέσουλα και ρύζι, φακή ή άλλο λεπτοκαμωμένο όσπριο ώστε να ρέει όμορφα μέσα από το χωνί. Εδώ έχω ανακατέψει το ρύζι με αποξηραμένη λεβάντα ώστε να μυρίζει όμορφα όσο το ανακατεύει. Φροντίστε το καλάθι ή ο δίσκος να έχουν ψηλά άκρα για να βοηθήσετε στην επιτυχή μεταφορά.

5. ΤΑΙΡΙΑΣΜΑ ΜΕ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑΤΑ (από 20 μηνών)

Σε Α4  (που μετά πλαστικοποιούμε) ή σε πανί με μαρκαδόρους υφάσματος φτιάχνουμε τα περιγράμματα από διάφορα αντικείμενα καθημερινής  χρήσης που όμως έχουν ενδιαφέρον περίγραμμα. Η δραστηριότητα αυτή μπορεί να επεκταθεί  όσο το παιδί μεγαλώνει με αντικείμενα που το περίγραμμα τους μοιάζει πολύ και θέλει πιο πολύ παρατήρηση για να καταλάβει που θα βάλει τι.  

6. ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΕ ΣΎΡΙΓΓΑ ( 2μιση ετών)

Βάζουμε χρωματιστό νερό (με χρώμα ζαχαροπλαστικής) για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον).

Ο κλασσικός τρόπος που οι ενήλικες κρατούν τη σύριγγα είναι πολύ δύσκολος για το 2μισαχρονο άρα δείχνουμε να δουλεύει και με τα 2 χέρια για να μπορεί να βάλει δύναμη και να σπρώξει.

7. ΤΑΙΡΙΑΣΜΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ (από 20 μηνών)

Βασικό για αυτή τη δραστηριότητα είναι το μανταλάκι να είναι μαλακό ώστε να μπορεί να το χειριστεί.













8. ΤΑΙΡΙΑΣΜΑ ΜΕ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ (από 3+ και άνω και εφόσον ξέρει καλά τα χρώματα)

Χρειάζεται να λεηλατήσετε ένα χρωματοπωλέιο!
Παίρνετε εις διπλούν χρωματολόγια από κόκκινο, κίτρινο, μπλε (βασικά)
 πορτοκαλί, πράσινο, μωβ (συμπληρωματικά), μαύρο έως ανοιχτό γκρι, ροζ και καφέ.
Επίσης 6 επί  9 = 54 ξύλινα μανταλάκια.
Ξυλόκολλα, ψαλίδι, χάρακα και μολύβι.
Πλαστικοποιητή ή αυτοκόλλητο που ντύνουμε τα βιβλία για να αδιαβροχοποιήσετε τις ράβδους των αποχρώσεων.

Δεν προσφέρουμε όλες μαζί τις αποχρώσεις αλλά μία μία στο παιδί ώστε σταδιακά να φτάσει να τις δουλεύει όλες μαζί. Ξεκινάμε από αυτή που είναι πιο ξεκάθαρη (σε μένα ήταν το μπλε). Το κίτρινο ας πούμε είναι αρκετά δύσκολο.
 Για τους πιο τελειομανείς και γνώστες μπορούμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο και να βρούμε από διαφορετικά χρωματολόγια τις ακριβείς αποχρώσεις και να τις συνδυάσουμε.
Εδω πχ. το μοβ μου δεν είναι το καθαρό μωβ...

Καλή επιτυχία και όσοι έχουν ερωτήσεις με χαρά να βοηθήσω!!! Καλό μας χειμώνα χωρίς πολλές οθόνες!!

Το λάθος.

Εδώ και μέρες γυρνά στο μυαλό μου "το λάθος". Λίγο γιατί το έκανα, λίγο γιατί πάντα είχα μια δυσκολία σαν άνθρωπος να δεχτώ ότι κάνουμε λάθη και πολύ περισσότερο από όλα γιατί τελικά συνειδητοποιώ ότι είναι αναγκαίο κακό.

Το λάθος λοιπόν όπως και να έχει το πράγμα τελικά μας δείχνει πολλά. Πρώτα από όλα απαιτεί να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη του. Κατ' εμέ είναι και το δυσκολότερο κομμάτι. Να καταλάβεις και να δεχτείς ότι έκανες λάθος και όχι να προσπαθείς να το ντύσεις για σωστό με καινοτόμα επιχειρήματα.
Έπειτα έρχεται αυτή η άβολη στάση του τι έγινε τώρα και τι κάνουμε τώρα...κοινώς τα κουκουλώνουμε ή αφήνουμε χρόνο να φανούν οι συνέπειες. Αυτό πολύ μου θυμίζει τα παιδιά!
Λίγο αργότερα έρχονται  οι δεύτερες σκέψεις και τέλος (που δεν το είδα ακόμα) έρχεται το μάθημα, αυτό που αποκομίζει κανείς από το λάθος του και που πάει και εφαρμόζει πάνω στην ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητα του καθενός. Το ίδιο λάθος μπορεί στον έναν να δώσει "μάθημα" αποχής από παρόμοιες καταστάσεις και στον άλλον κίνητρο να εμπλακεί με μεγαλύτερη σοφία...

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα παιδιά. Κατά έναν περίεργο τρόπο όλα έχουν τελικά σχέση με τα παιδιά. Μετά το δικό μου λάθος και τις ανακατατάξεις που μου έφερε άρχισα να παρατηρώ και να σκέφτομαι περισσότερο πως μπορεί να αντιδρά ένα μικρό παιδί στο "λάθος" και βέβαια πως αντιδρά και το έμψυχο περιβάλλον του σε αυτό.
Σαν μητέρα είμαι αρκετά φιλική προς το λάθος (σαν δασκάλα εντελώς φιλική)  αλλά προσπαθώ να είμαι και φυσιολογικός άνθρωπος με υπομονή που εξαντλείται και δυσαρέσκεια που εκφράζεται πολιτισμένα σε ακραία φαινόμενα. Ζώντας λοιπόν με ένα δυομισάχρονο ξέρω πως οι αντιδράσεις μας στα λάθη αυτής της ηλικίας παίρνουν έναν δρόμο που συνδέεται κυρίως με το συναίσθημα και όχι με την ικανότητα.
Κοινώς αντιδρώντας αρνητικά σε ένα λάθος του παιδιού αυτό πρώτα από όλα βάλει το συναίσθημα του και όχι τόσο την ικανότητα που "δεν " έχει. Αν ένα ποτήρι σπάσει και "κατσαδιάσουμε" το δυομισάχρονο, βάλουμε το συναίσθημα, την αξιοπρέπεια, την εμπιστοσύνη του προς εμάς και όχι την ικανότητα του να μεταφέρει κάτι σωστά.

Άρα γιατί υπάρχει το λάθος;
 Σίγουρα γιατί δεν γεννηθήκαμε να τα ξέρουμε όλα και γιατί το σωστό σε κάποιες περιπτώσεις είναι πασιφανές σε κάποιες άλλες πάλι καθόλου. Άρα το λάθος μπορεί να μας δείξει και άλλες οδούς για να φτάσουμε στον ίδιο προορισμό και μάλιστα οδούς που απαιτούν πολύ πιο πολύπλοκη σκέψη και περισσότερο κόπο. Αν δεν είμαστε φιλικοί προς το λάθος στα μικρά παιδιά αυτές οι οδοί δεν θα βγουν ποτέ στην επιφάνεια.
Η συνειδητοποίηση επίσης είναι μια διεργασία που απαιτεί πολλούς και καταπληκτικούς μηχανισμούς. Και το να μπορεί ένα παιδί σταδιακά να συνειδητοποιεί τα λάθη του είναι ένα όπλο σημαντικό.
Το λάθος παίρνει και διόρθωση, να και ένας ακόμα λόγος ύπαρξης του. Ανασκουμπώνεσαι και βάζεις το μυαλό και το σώμα να δουλέψουν για να βρεις τη λύση.

Μα τούτο τον καιρό ανακάλυψα ίσως και τον πιο σημαντικό λόγο από όλους. Όποιος έκανε το λάθος δεν έχει μεγαλύτερο δώρο να παίρνει από την συγχώρεση...Γιατί όταν κάνεις λάθος, είναι μεγάλη ανακούφιση να υπάρχει κάποιος να σε συγχωρέσει πριν συγχωρέσεις εσύ τον εαυτό σου.
Θα θελα λοιπόν να είμαι ο ένας γονιός που θα ανακουφίσει τον Δημήτρη αν ποτέ κάνει το λάθος που να χρειάζεται συγχώρεση...