Νιώθω δικαιωμένη ήρεμη και κυρίως ευτυχισμένη για την όμορφη μέρα και νύχτα που πέρασε...βαπτίσαμε τον Δημήτρη μας ετών 2 και κάτι και για άλλη μια φορά πήραμε την χαρά του πόσο όμορφα μπορεί να συνεργαστεί και να ανταποκριθεί ένα παιδί σε μια καινούργια διαδικασία όταν αυτή γίνεται με σεβασμό συνέπεια και σωστή προετοιμασία.
Πήρε πολύ περισσότερο χρόνο, πολύ περισσότερο κόπο μιας και κάναμε όλα την διαδικασία μαζί με τον Δημήτρη (επιλογή εκκλησίας, γνωριμία με τον παπά, στολισμός κτλ) αλλά το παιδί δεν μελάνιασε από το κλάμα καταλήγοντας να κοιμάται εξουθενωμένο στο καρότσι ή αποφεύγοντας το νερό για κανένα μήνα.
Είμαστε τυχεροί που οι νονοί και ο κληρικός εμπιστεύτηκαν την θέληση μας να το βαπτίσουμε μεγάλο...κι όλα πήγαν τόσο όμορφα που ο μικρός Δημήτρης ακόμα τραγουδάει...
Με το καλό λοιπόν για όσους το ένστικτο τους τους πάει προς τα εκεί...ο δρόμος είναι πολύ πιο απαιτητικός αλλά αξίζει τον κόπο! Θα χαρώ να βοηθήσω...
Να σας ζήσει ο νεοφώτιστος Ντινα! Εμεις μετα απο δική μου πίεση με τα 1000 ζορια τη βάφτισα στους 18 μηνες αν κ ηθελα μετα τα 2 χρ. Το κορίτσι μου πλανταξε στο κλάμα κ τη φοβία με το νερο δεν την ξεπερασε ακομα (25 μηνών) .. ενω μέχρι τοτε το λατρεύε στη κυριολεξία! Πόσο το μετανιώσα δεν λέγεται!
ReplyDeleteΕιναι πολυ δυσκολο καμμια φορα να ακολουθησουμε το ενστικτο μας...βαλτε τη σε καθημερινες δουλειες να συμμετεχει ενεργα για να αγαπησει παλι το νερο που απο την φυση της λατρευει λογω ηλικιας. Ειναι κι το δικο σας βαρος που εκλαιγε...αφηστε το πισω και με ενθουσιασμο θα ξαναμπει !!
ReplyDelete