Αισθήσεων συνέχεια...από 10 εβδομάδων

Η όραση γίνεται πιο ξεκάθαρη και η αφή μπαίνει στο παιχνίδι!

Είχαμε μείνει στις δέκα εβδομάδες λοιπόν, και από εδώ και πέρα θα δώσουμε στο παιδί κίνητρο για να αγγίξει (ακούσια στην αρχή) και να κινήσει το οπτικό ερέθισμα..με σκοπό τι άλλο να το φέρει στο στόμα για να το εξερευνήσει!

Γύρω στις δέκα εβδομάδες λοιπόν δίνουμε το κουδουνάκι, σε απόσταση τόση που να μπορεί να το χτυπήσει με το χέρι του κατά λάθος...τι ωραίος κόσμος οι κινήσεις του αρχίζουν να έχουν αποτέλεσμα,μπορεί να κινήσει κάτι!! Ο Δημήτρης όταν το κατάφερε πρώτη φορά σχεδόν τρόμαξε!! Του άρεσε όμως και συνέχισε! Μπορείτε να βρείτε κουδουνάκι σε χριστουγεννιάτικα ή σε καταστήματα με μουσικά όργανα (υπάρχει κρουστό που έχει τρία επάνω, είναι αρκετά βαρύ όμως όποτε μπορείτε να επέμβετε!)

Όταν το παιδί στηρίξει καλά το κεφάλι και περνά αρκετή ώρα μπρούμυτα είναι η ώρα για τον κρίκο. Επιλέξτε από καλό ξύλο χωρίς βερνίκι και σε διάμετρο να χωρά το χεράκι του. Κρεμάστε τον και είτε ανάσκελα είτε μπρούμυτα θα προσπαθήσει να τον γραπώσει, το σχήμα του βοηθά σε αυτό.

Μπορείτε από εδώ και πέρα να κρεμάσετε μπάλες από ύφασμα και ότι άλλο θα βρίσκατε ενδιαφέρον να εξερευνήσει το παιδί με χέρια πόδια και στόμα!

όσο καλύτερα τα υλικά τόσο πιο πολύ το ενδιαφέρον που θα δείχνει το παιδί, δίνουμε πάντα το καλύτερο στο μικρότερο!! Εδώ το κουδουνάκι είναι κρυμμένο! Αν έχετε γιαγιά που πλέκει ή εσείς είναι ότι καλύτερο!

Όσο περνά ο καιρός το παιδί θα κατακτά ολοένα και περισσότερα...θα έχουν μια λογική σειρά αλλά το κάθε παιδί έχει τον τρόπο και τον χρόνο του προς την κινητική ανεξαρτησία. Εσείς μην βάζετε εμπόδια σε αυτή και αυτή θα γίνει με τον τρόπο της. Το κατάλληλο περιβάλλον δεν φτιάχνει γρηγορότερα και εξυπνότερα παιδιά αλλά τους ανοίγει τον δρόμο να αναπτυχθούν με όλες τους τις δυνάμεις. Αφήστε στην άκρη το καρότσι και το ρηλάξ και δώστε στο παιδί άπλετο χώρο στο πάτωμα.

Αρχικά σύρει το σώμα του προς κάτι που το ενδιαφέρει..δώστε του το κίνητρο βάζοντας όμορφα πράγματα κοντά του,όπως μια όμορφη μπάλα..

Θα γυρίσει με το πλάι μπρούμυτα και ανάσκελα, βάλτε του τον ολόσωμο καθρέφτη οριζόντια από τις πρώτες μέρες (μεγάλη συζήτηση η οργάνωση του δωματίου..θα γίνει και αυτή σύντομα!)

Θα καθίσει με στήριγμα και αργότερα χωρίς. Δώστε του μαξιλάρια για να στηρίξει τη μέση του και προσέξτε γύρω του γιατί πέφτει σαν βαρίδι δεξιά και αριστερά χωρίς προειδοποιήση. Η δουλειά που γίνεται τα τρία πρώτα χρόνια είναι πολυ πολυ σημαντική εξού και το τεράστιο κεφάλι των παιδιών αυτής της ηλικίας που είναι τόσο βαρύ που χάνουν πολλές φορές την ισορροπία του κέντρου τους! Τώρα που κάθεται μπορεί να πάρει κοντά του ενδιαφέροντα πράγματα και να τα εξερευνήσει. Φτιάξτε το καλάθι με τους θησαυρούς και αλλάξτε τον όταν το βαρεθεί. Γεμίστε το με ασφαλή καθημερινά αντικείμενα που μπορεί να βάλει στο στόμα του. Κρατείστε μια ταξινόμηση σε αυτά που βάζετε (ο μαθηματικός του νους τώρα χτίζεται!) Ας πούμε ένα καλάθι με κουζινικά, ή ένα άλλο με κυκλικά αντικείμενα...Βάλτε τα στο στόμα σας αφου τα πλύνετε και νιώστε αν είναι επικίνδυνα πριν τα προσφέρετε. Έχετε στο νου ότι το δικό του στόμα μπορεί να είναι πιο ευάισθητο αλλά είναι φτιαγμένο να εξερευνά, μην είστε υπερπροστατευτικοί σε συτό. Να μερικές ιδέες..

Θα μπουσουλήσει, δώστε του χώρο να το κάνει αφήνοντας στα μέρη που περνά ώρες το παιδί πολύ ελεύθερο χώρο και φιλικό δάπεδο για να το κάνει. Ανοίξτε τα έπιπλα. Μην ξεχνάτε το κίνητρο!! Όμoρφα αντικείμενα που κυλούν και το προκαλούν. Θα μπορούσε να είναι και ένα τσίγκινο κυλινδρικό κουτί με όμορφα σχέδια επάνω!

Θα αναζητήσει κάτι σταθερό να πιαστεί για να σηκωθεί, ξανακλέιστε τα έπιπλα και αφήστε κενούς χώρους όχι πολύ μεγάλους μεταξύ τους. Προσέξτε να υπάρχουν σταθερά και βαριά έπιπλα καθώς θα βάλει όλη του τη δύναμη για να σηκωθεί. ένα βαρύ σκαμπώ είναι ότι πρέπει για το δωμάτιο του. Η Μ.Μ. προτείνει μία μπάρα για αυτή την περίοδο, αναλόγως με την διάθεση σας για μερεμέτια σας την προτείνω...

Δεν είναι κάτι παραπάνω από μια μπάρα όπως του σκουπόξυλου στερεωμένη στον τοίχο μπορείτε να συμβουλευτείτε μαγαζιά με κουρτινόξυλα στο ύψος της μασχάλης του παιδιού. Καταλυτικό ρόλο παίζει ο καθρέφτης!

Θα κάνει μικρά και δειλά βήματα, εδώ τα έπιπλα παραμένουν κλειστά φτιάχνοντας κοντινές αποστάσεις για να έχει το παιδί να πιαστεί και να πάει και σιγά σιγά θα ανοίγουν...θυμάμαι το δωμάτιο του Δημήτρη αυτή την περίοδο έμοιαζε με πάγκο λαικής το ένα έπιπλο δίπλα στο άλλο, άρχιζε από το πρώτο και πλάι πλάι πήγαινε μεχρι το τελευταίο και μετά τοίχο και φύγαμε...

Όταν πια περπατήσει το σπίτι θα έρθει στα κανονικά του. Αν πάλι είστε της μίνιμαλ διακόσμησης θα σας έλεγα να το ξανασκεφτείτε. Τα παιδιά που περπατούν δεν θέλουν αχανείς χώρους μέσα στο σπίτι γιατί μάλλον θα τρέχουν και δεν θα συντονίσουν ποτέ σωστά το σώμα και την ισορροπία τους. Οι μικροί περιπατητές θέλουν εμπόδια στο διάβα τους για να γίνουν σωστοί περιπάτητες. Προσέξτε τις πτώσεις και τις πολύ επικίνδυνες επιφάνειες και αφήστε το παιδί να μάθει να ελίσσεται στο σπίτι κατακτώντας την τέλεια βάδιση και ισορροπία. Αποφύγετε τις συνεχείς και κοντινές χρονικά μετατοπίσεις επίπλων γιατί θα δείτε ότι θα έχετε πολλές πτώσεις. Αφήστε το παιδί να μάθει το σπίτι καλά και αν αλλάξετε κάτι κάντε το πολύ σταδιακά και προσεκτικά.

Αυτά, ελπίζω να βοήθησα!!

Καλό δρόμο...!!