ένα όμορφο απόγευμα....

Να μερικά πράγματα που σκεφτόμουν σήμερα για τις επισκέψεις σε φιλικά σπίτια με παιδιά... Αφορμή ήταν το χθεσινό ήρεμο απόγευμα που περάσαμε  με ένα φίλο μας και το παιδί του. Αναρωτιόμουν λοιπόν σήμερα τι πήγε καλά;
Η ώρα ήταν καλή, ήταν και τα δύο φαγωμένα και ξεκούραστα.

Οι ηλικίες ήταν καλές έχουν 1 1/2 χρόνο διαφορά, όσο πιο κοντά είναι τόσο το χειρότερο για παιδιά κάτω των 5 ετών, γιατί έχουν ακριβώς τις ίδιες ανάγκες και έναν φυσιολογικό αλλά καθόλου βοηθητικό εγωκεντρισμό που φέρνει ολέθριες συνέπειες!

Οι ενήλικες δεν ήταν μέσα στα πόδια τους. Έχουμε την τάση να επεμβαίνουμε και να πιέζουμε τα παιδιά να παίξουν μαζί, να μοιραστούν..ενώ απλά δεν μπορούν! Το συνεργατικό παιχνίδι όπου παίζουν μαζί ξεκινά γύρω στα 5 όπου ο εγωκεντρισμός φθίνει και το ενδιαφέρον για κοινωνική συναναστροφή εμφανίζεται. Αφήστε τα παιδιά να παίξουν όπως μπορούν, δεν είναι ακοινώνητα απλά παίζουν όπως η φύση τους επιτάσσει...παράλληλα, ο καθένας μόνος του αλλά παράλληλα. Αν δεν επεμβαίνετε και πολύ θα δείτε και κάτι άλλο θαυμαστό..το μικρότερο να κοιτάζει και να μαθαίνει από το μεγαλύτερο, και το μεγαλύτερο να δείχνει κατανόηση. Παίξαμε και όλοι μαζί αλλά όχι για να σώσουμε την κατάσταση, απλά μας βγήκε αυθόρμητα και περάσαμε καλά. Κανείς δεν έστειλε τα παιδιά μέσα να παίξουν για να τα πούμε με την ησυχία μας, έρχονταν και έφευγαν. Έχετε στο νου σας οτι το παιδί που φιλοξενεί πιθανόν να μην θελει να τα μοιραστεί όλα, σεβαστείτε το και μαζεψτε αυτά που δεν θέλει να μοιραστει. Ένα είναι σίγουρο, δεν θα μάθει ποτέ να μοιράζεται αν του το επιβάλλουν σε μια ηλικία που η ιδιοκτησία του είναι πολυ σημαντική.

Το περιβάλλον είχε πράγματα να κάνουν, συνήθως  το παιδί που έρχεται θέλει να τα ανακαλύψει όλα, φροντίστε να έχει κάτι που να το ενδιαφέρει περισσότερο. Όπως σκεφτόμαστε τι ποτό πίνει ο φίλος μας έτσι σκεφτείτε τι παιχνίδι θα του άρεσε, να ένας τρόπος να δείξετε στην πράξη την φιλοξενια σας στο παιδί. Αν πηγαίνετε εσείς επίσκεψη  πάρτε μερικά παιχνίδια μαζί σας. Έτσι όλοι προσφέρουν, έχει μια δικαιοσύνη αυτό για το παιδί οικοδεσπότη.

Είναι κι άλλα μην σας κουράζω...αυτά είναι τα πρώτα που μου ήρθαν στο νου.

Αν θέλετε λοιπόν να γίνουν φιλόξενα, ετοιμάστε όμορφα πράγματα για τους καλεσμένους σας και μην κάνετε κήρυγμα  είναι τελείως άσκοπο, τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν και όχι αυτό που ακούνε.

Αν θέλετε να μοιράζονται , δανείστε τα βιβλία σας σε φίλους και χαρίστε ρούχα που δεν χρειάζεστε. Ο μικρός Γ. είδε τα παιχνίδια που είχε πιο μικρός στο σπίτι μας, οι γονείς του τα χάρισαν όταν δεν τα χρειάζονταν πια.

Αν θέλετε να έχουν κατανόηση δείξτε κατανόηση στις ανάγκες τους αλλά και στις δικές σας, η συνυπαρξη προυποθέτει όλοι να περνούν καλά. Δεν έχει νόημα να κάνετε κάτι για να περάσουν μόνο τα παιδιά καλά και αυτό να σας πιέζει τόσο που να θυμώνετε μαζί τους γιατί τελικά δεν πέρασαν καλά.

Ξέρω δεν γίνεται πάντα οι προϋποθέσεις να είναι τέλειες, το να ξέρουμε όμως καμιά φορά γιατί συμβαίνουν τα πράγματα μπορεί να βοηθήσει να είμαστε ήρεμοι...και η δική μας ηρεμία επηρεάζει πολύυυυ τα πράγματα.

Γ. και Δημήτρη σας ευχαριστώ  για το ωραίο απόγευμα και που με βάλατε σε σκέψεις!!! Κυριάκο και Τάκη είσασταν πολύ ωραία παρέα για όλους!